Een gids voor React code splitting via route-gebaseerde bundelverdeling voor betere prestaties en gebruikerservaring. Leer technieken en best practices.
React Code Splitting: Route-Gebaseerde Bundelverdeling voor Geoptimaliseerde Prestaties
In het huidige landschap van webontwikkeling is het leveren van een snelle en responsieve gebruikerservaring van het grootste belang. Gebruikers verwachten onmiddellijke voldoening, en traag ladende applicaties kunnen leiden tot frustratie en het verlaten van de site. Een krachtige techniek om de prestaties van uw React-applicaties te verbeteren is code splitting. Dit artikel gaat dieper in op de specifieke kenmerken van route-gebaseerde code splitting, een strategie die uw applicatie opdeelt in kleinere, beheersbare bundels, waarbij alleen de code wordt geladen die nodig is voor de huidige route.
Wat is Code Splitting?
Code splitting is de praktijk waarbij de code van uw applicatie wordt opgedeeld in meerdere bundels, die vervolgens op aanvraag of parallel kunnen worden geladen. Door uw code op te splitsen, kunt u de initiële laadtijd van uw applicatie aanzienlijk verkorten, aangezien de browser alleen de code hoeft te downloaden die nodig is om de eerste weergave te renderen.
In plaats van één enorm JavaScript-bestand te serveren, stelt code splitting u in staat om het op te breken in kleinere stukjes, vaak afgestemd op specifieke functies of routes in uw applicatie. Deze aanpak biedt verschillende belangrijke voordelen:
- Verkorte initiële laadtijd: De browser downloadt een kleinere initiële bundel, wat leidt tot een snellere 'first paint' en een verbeterde gebruikersperceptie.
- Verbeterde prestaties: Kleinere bundels betekenen minder code om te parsen en uit te voeren, wat resulteert in een responsievere applicatie.
- Verbeterde gebruikerservaring: Gebruikers kunnen sneller met de applicatie beginnen te interageren, omdat de kritieke code snel wordt geladen.
- Efficiënt gebruik van middelen: Alleen de benodigde code wordt voor elke route geladen, wat het bandbreedteverbruik vermindert en het gebruik van middelen verbetert.
Route-Gebaseerde Code Splitting: Een Strategische Aanpak
Route-gebaseerde code splitting richt zich op het opdelen van uw applicatie op basis van de verschillende routes of pagina's. Dit is een bijzonder effectieve strategie voor single-page applications (SPA's), waarbij de hele applicatie in eerste instantie wordt geladen, maar slechts delen ervan op een bepaald moment zichtbaar zijn.
Met route-gebaseerde code splitting wordt elke route of een groep gerelateerde routes een aparte bundel. Wanneer een gebruiker naar een specifieke route navigeert, wordt de bijbehorende bundel op aanvraag geladen. Dit zorgt ervoor dat gebruikers alleen de code downloaden die nodig is voor de huidige weergave, wat de initiële laadtijd minimaliseert en de algehele prestaties verbetert.
Implementatietechnieken: Dynamische Imports en React.lazy
React biedt uitstekende tools en API's voor het implementeren van route-gebaseerde code splitting, voornamelijk via dynamische imports en de React.lazy component.
Dynamische Imports
Dynamische imports zijn een JavaScript-functie waarmee u modules asynchroon kunt laden. In tegenstelling tot statische imports (bijv. import Component from './Component'
), gebruiken dynamische imports de import()
-functie, die een promise retourneert. Deze promise wordt vervuld met de exports van de module wanneer de module is geladen.
Dit maakt het op aanvraag laden van componenten mogelijk.
Voorbeeld:
const MyComponent = React.lazy(() => import('./MyComponent'));
In dit voorbeeld wordt MyComponent
alleen geladen wanneer het nodig is, bijvoorbeeld wanneer het binnen een specifieke route wordt gerenderd.
React.lazy
React.lazy
is een ingebouwde React-component die het eenvoudig maakt om andere componenten 'lui' te laden (lazy loading). Het accepteert een functie die een promise retourneert, welke wordt vervuld met een React-component. Dit wordt doorgaans gebruikt in combinatie met dynamische imports.
Om React.lazy
te gebruiken, moet u de 'lazy-loaded' component omhullen met een <Suspense>
component. De <Suspense>
component stelt u in staat om een fallback-UI (bijv. een laadspinner) weer te geven terwijl de component wordt geladen.
Voorbeeld:
import React, { Suspense, lazy } from 'react';
import { BrowserRouter as Router, Route, Switch } from 'react-router-dom';
const Home = lazy(() => import('./routes/Home'));
const About = lazy(() => import('./routes/About'));
const Contact = lazy(() => import('./routes/Contact'));
function App() {
return (
Laden...
In dit voorbeeld worden de componenten Home
, About
en Contact
'lui' geladen wanneer hun respectievelijke routes worden bezocht. De <Suspense>
component toont "Laden..." terwijl de componenten worden geladen.
Praktische Implementatiestappen
Hier is een stapsgewijze handleiding voor het implementeren van route-gebaseerde code splitting in uw React-applicatie:
- Identificeer Routes: Bepaal de routes in uw applicatie die kunnen worden opgesplitst in afzonderlijke bundels. Overweeg gerelateerde routes te groeperen in één bundel voor een betere efficiëntie.
- Maak Routecomponenten: Creëer React-componenten voor elke route of groep routes. Deze componenten worden 'lui' geladen met behulp van dynamische imports en
React.lazy
. - Implementeer Lazy Loading: Gebruik
React.lazy
en dynamische imports om de routecomponenten asynchroon te laden. Omhul elke 'lazy-loaded' component met een<Suspense>
component om een fallback-UI te bieden tijdens het laden. - Configureer Routing: Gebruik een routing-bibliotheek zoals
react-router-dom
om de routes te definiëren en te koppelen aan de 'lazy-loaded' componenten. - Test Grondig: Test uw applicatie grondig om ervoor te zorgen dat de code splitting correct werkt en dat de 'lazy-loaded' componenten zoals verwacht worden geladen.
- Optimaliseer Bundelgrootte: Analyseer de grootte van uw bundels en identificeer mogelijkheden om hun grootte te verkleinen. Overweeg het gebruik van tools zoals Webpack Bundle Analyzer om de inhoud van uw bundel te visualiseren en grote afhankelijkheden te identificeren.
Geavanceerde Technieken en Overwegingen
Hoewel de basisimplementatie van route-gebaseerde code splitting relatief eenvoudig is, zijn er verschillende geavanceerde technieken en overwegingen die de prestaties en gebruikerservaring van uw applicatie verder kunnen verbeteren.
Prefetching
Prefetching houdt in dat resources (bijv. bundels) worden geladen voordat ze daadwerkelijk nodig zijn. Dit kan nuttig zijn om de waargenomen prestaties van uw applicatie te verbeteren, omdat gebruikers mogelijk geen laadvertraging opmerken wanneer ze naar een nieuwe route navigeren.
U kunt prefetching implementeren met behulp van verschillende technieken, zoals:
<link rel="prefetch">
: Deze HTML-tag vertelt de browser om de opgegeven resource op de achtergrond te downloaden.react-router-dom
's<Link>
component: U kunt deprefetch
-prop gebruiken om de resources te prefetchten die aan een specifieke link zijn gekoppeld.- Aangepaste prefetching-logica: U kunt uw eigen prefetching-logica implementeren met JavaScript en de
import()
-functie.
Voorbeeld met react-router-dom
's <Link>
:
import { Link } from 'react-router-dom';
function Nav() {
return (
);
}
Server-Side Rendering (SSR) en Code Splitting
Het combineren van server-side rendering (SSR) met code splitting kan de prestaties van uw applicatie verder verbeteren, met name voor de initiële laadtijden. Met SSR kunt u de initiële HTML op de server renderen, die vervolgens naar de client kan worden gestuurd. Dit vermindert de hoeveelheid JavaScript die op de client moet worden gedownload en uitgevoerd, wat leidt tot een snellere 'first paint'.
Bij het gebruik van SSR met code splitting is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de server ook dynamische imports en React.lazy
aankan. Frameworks zoals Next.js en Gatsby bieden ingebouwde ondersteuning voor SSR en code splitting, wat het eenvoudiger maakt om deze technieken te implementeren.
Foutafhandeling
Bij het gebruik van lazy loading is het belangrijk om mogelijke fouten die tijdens het laadproces kunnen optreden, af te handelen. De netwerkverbinding kan bijvoorbeeld worden onderbroken, of de server kan niet beschikbaar zijn.
U kunt de <ErrorBoundary>
-component gebruiken om fouten op te vangen die optreden tijdens het renderen van 'lazy-loaded' componenten. De <ErrorBoundary>
-component stelt u in staat om een fallback-UI weer te geven in geval van een fout.
Voorbeeld:
import React, { Suspense, lazy } from 'react';
const MyComponent = lazy(() => import('./MyComponent'));
function ErrorFallback() {
return (
Oeps! Er is iets misgegaan.
);
}
function MyErrorBoundary(props) {
return (
}>
{props.children}
);
}
function App() {
return (
Laden...